Historia męskiej choroby

Źródło

Pewnego dnia, mój Nie-mąż, wrócił z pracy i od progu już wydawał mi się jakiś taki inny, taki dziwny. Oparł się o lodówkę i wyszeptał dwa słowa, których każda kobieta boi się najbardziej, a mianowicie, powiedział "jestem chory". Jako idealna Nie-żona, zaproponowałam więc, że może się położy do sypialni, włączy sobie jakiś film a ja mu zrobię herbatki z miodem i cytryną, co jest wręcz heroicznym dla mnie wyzwaniem, bo nie lubię miodu! A szczególnie, nie lubię go wyciągać łyżką ze słoika i później zmywać, przez kolejne 3 dni, z najdziwniejszych przedmiotów w kuchni i mojej własnej osoby. Nie-mąż, jednak bardzo szybko wyprowadził mnie z równowagi, mówiąc że on to właściwie nie ma ochoty na telewizor... Jak to nie ma ochoty?! Na telewizor? W sypialni? Czyli w miejscu o które regularnie toczymy spory, bo zawsze to lepiej oglądać film w łóżku niż w salonie na narożniku, a On mówi, że nie, że on to się chyba po prostu położy! Upewniłam się, że jego temperatura nie przekracza 37 stopni i dałam mu spokój.

Jednak kilka dni później zaczęłam martwić się na poważnie, bo tu niby temperatury nie ma ale mnie zawołał i poprosił o kartkę i długopis, bo będzie testament pisał. "Ale komu i co, ty chcesz zapisywać?!", wykrzyknęłam trochę przerażona, że może ma jakieś nieślubne dziecko i być może naszemu nieślubnemu dziecku (tzn. kotu), nie chce nic zostawić a trochę z nadzieją, że może oto, dorósł wreszcie i swój majątek chce przekazać na fundację ratującą bezdomne psy i szopy pracze. Ale nie, powiedział że chce wszystko przepisać na mnie. Wtedy, to już całkiem przerażona zadzwoniłam najpierw do FBI a później dla pewności do kuzyna, który dumnie służy w U.S Army i mówię mu, że "Cześć, Ty szybko do mnie przyjedź, bo Ty na pewno miałeś szkolenia na których, uczyli Cię jak postępować z inwazją kosmitów na amerykańskiej ziemi, bo skoro przygotowują was na wojny z zombi to z kosmitami na pewno też i że ja mam właśnie w domu kosmitę, który musiał porwać mojego Nie-męża i przebrać się w jego ciało". Bo oto moja druga połówka, w ramach testamentu chce mi wszystko zapisać, a ja zupełnie nie rozumiem, co jest tym wszystkim, bo wszystko co ma jakąkolwiek wartość w naszych zbiorach, jest zapisane również na mnie. I mój prawdziwy Nie-mąż o tym wie, a skoro to coś, co chce pisać testament o tym nie wie, to nie może być moim Nie-mężem! Jednak kuzyn mnie totalnie spławił, mówiąc że sorki Auroro, ale serio teraz nie mogę bo opiekuję się dzieckiem siostry. O ludzie! Dziecko! A jak ja urodzę dziecko? Dziecko kosmity, zielone i z czułkami? Wy to rozumiecie?! Zielone dziecko! A jak co gorsza będzie to dziewczynka? I ona kiedyś dorośnie i dostanie pierwszego pryszcza i będzie chciała go zakryć, to co ja wtedy zrobię?! Przecież jeszcze żaden Estee Lauder nie wymyślił zielonego podkładu! Wyobrażacie sobie wkurwioną nastolatkę z pryszczem na czole, bez możliwości jego zakrycia?!!

Postanowiłam sięgnąć więc po broń ostateczną, to znaczy zadzwonić do innego kuzyna, który i tak nigdy nic nie robi, bo jemu płacą za oglądanie filmów, znaczy się Oni nie wiedzą że mu za to płacą, bo teoretycznie ma pilnować więźniów w areszcie. Dzwonię i opowiadam jak się sprawa ma, na co kuzyn odpowiada "spoko, załatwię to". Dwadzieścia minut później jest, znaczy tylko słychać że jest, a właściwie to słychać jego motor i wtedy nagle stał się cud, do którego zmiana wody w wino może się umyć. Bo oto mój Nie-mąż, wstaje z łóżka i mówi "Podaj mi kask Nie-żono, czas ruszyć na przeciw wrogom". I pojechali walczyć z obcymi. To jest, pojechali się przejechać do Downtown i z powrotem a choroba zginęła niczym bakterie w kiblu, kiedy widzą domestos.